هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به زیبایی‌های عشق، مستی معنوی، و رازآلودگی هستی می‌پردازد. شاعر از جذابیت معشوق، ناز و عتاب او، و سختی‌های راه عشق سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند فنا، حجاب‌های هستی، و رسیدن به مقصود اشاره دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به مستی و مفاهیم انتزاعی نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶۳ - تتبع خواجه

رندان همه در کوی مغان گشته خرابت
ای مغبچه شوخ چه مست است شرابت

لطف و کرمت تیر کشیدست به تنها
ارباب وفا جان دهد از ناز و عتابت

هستی تو پری زانکه درآیی بدل و جان
در آمدن خانه کسی نیست حجابت

پرسی که چو من نیست به خوبی مه و خورشید
روشن بود ای ماه چو خورشید جوابت

در دیده اهل نظر آن چهره عیانست
جز تیره گی هستی ما نیست نقابت

در بادیه عشق ببازی نتوان رفت
کانجاست بسی صدمت و بسیار مهابت

فانی ننهی پای به سر منزل مقصود
تا نیست به جز باده هستی خور و خوابت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲ - تتبع شیخ
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۴ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.