هوش مصنوعی: این متن شعری است که به مفاهیمی مانند تقدیر، عشق، میگساری، و تفاوت‌های اخلاقی و فلسفی می‌پردازد. شاعر از قضا و قدر، زندگی زاهدانه در مقابل زندگی رندانه، و نسبی بودن خوب و بد سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند وفا، غفلت، و جستجوی حقیقت اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم فلسفی و عرفانی پیچیده‌ای است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، اشاره به میگساری و رندی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۹۴ - تتبع خواجه

من و میل الف قامت آن حور سرشت
بر سرم چون که قضا در ازل این حرف نوشت

چشم دارم که دهد پیر مغان از سر خم
چو به رندان لحد زیر سرم باید خشت

مطلب نخل وفا از چه که دهقان قضا
هرگز این تخم عجب در چمن دهر نکشت

منم امروز و می و مغبچه و دیر مغان
شیخ و فردا طلب کوثر و رضوان بهشت

نتوان یافتن از غفلتش اندر مسجد
در حضور طلبش هست چه مسجد چه کنشت

خوب و زشتی تو وابسته به رد است و قبول
آن چو مخفی است چه دانی که که خوبست و که زشت؟

نیک و بد نیست چو در دست کسی باده بیار
فانی ار زشت خصال آمد و گر خوب سرشت
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۳ - تتبع خواجه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۵ - تتبع خواجه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.