هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف زیبایی‌های صبح و طبیعت می‌پردازد. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند ناله مرغ سحر، لاله و نرگس، باده گلرنگ، و غنچه، شاعر فضایی روح‌نواز و پر از نشاط را ترسیم می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به می‌نوشی و صبوحی دارد که نشان‌دهندهٔ شور و شوق زندگی است.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم شاعرانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به می‌نوشی و مستی وجود دارد که مناسب‌تر است برای سنین بالاتر درک شود.

شمارهٔ ۱۲۱

چیست دانی ناله مرغ سحر هنگام صبح
با حریفان صبوحی میدهد پیغام صبح

یعنی اول می چو بگرفتند شوخان چمن
لاله از یاقوت و نرگس نیز از زر جام صبح

باده گلرنگ را در جام چون خورشید نوش
شسته شد از چشمه خور خون رخ گلفام صبح

چون بخندد همچو غنچه صبح کاینک دم بدم
غنچه آسا زعفران آید برون از کام صبح

صبح هم جام صبوحی زد که جیبش گشت چاک
ورنه چون چاک گریبان از چه شد اندام صبح

از چمن اکنون سوی میخانه باید زد علم
گشت چون ظاهر ز روی کوهسار اعلام صبح

یک سحر آن گل صبوحی کرد با من زان نفس
پیرهن چون گل درم هر کس که گیرد نام صبح

با حریفان یک سحر تا شام شومست خراب
چون بشامت عاقبت خواهد کشید انجام صبح

صبح چون فانی صفای وقت از طاعت بیافت
باری اولی آنکه می ندهد ز کف هنگام صبح
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۰ - مخترع
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۲ - تتبع خواجه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.