هوش مصنوعی: این متن به توصیف حالات و رفتار رندان (اهل عیش و نوش) می‌پردازد که با عزمی راسخ به کوی مغان می‌روند و دین را فدای می و خوشی می‌کنند. آن‌ها با از دست دادن ایمان، به دنبال لذت‌های زودگذر می‌روند و با نوشیدن می، شادی و نشاط را در خود ایجاد می‌کنند. متن همچنین به فانی بودن دنیا و گذر عمر اشاره دارد و عشق‌بازی را به عنوان تجربه‌ای پاک و ارزشمند توصیف می‌کند.
رده سنی: 18+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مصرف شراب و مفاهیم مرتبط با آن، مناسب برای سنین بالاتر است.

شمارهٔ ۱۳۷ - تتبع خواجه

رندان که عزم سیر به کوی مغان کنند
دین بهر می و چو مغبچه جوید چنان کنند

ایمان چو باختند بزنار زلف او
آنگه سبک نشاط به رطل گران کنند

سرخوش چو بهر عیش کله گوشه بشکنند
نقل طرب ز انجم هفت آسمان کنند

می از سفال دیر چو مستانه در کشند
خورشید زرنگار سپهرش کمان کنند

باده خور تا زنده ای کز بعد مردن روزگار
خانه نسیان به مهجوران خاکی میکشد

فانی آنکس را فنا باشد مسلم کو به دهر
درد و داغ عشقبازی را به پاکی میکشد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۶ - مخترع
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۸ - تتبع خواجه سلمان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.