رندان که عزم سیر به کوی مغان کنند
دین بهر می و چو مغبچه جوید چنان کنند

ایمان چو باختند بزنار زلف او
آنگه سبک نشاط به رطل گران کنند

سرخوش چو بهر عیش کله گوشه بشکنند
نقل طرب ز انجم هفت آسمان کنند

می از سفال دیر چو مستانه در کشند
خورشید زرنگار سپهرش کمان کنند

باده خور تا زنده ای کز بعد مردن روزگار
خانه نسیان به مهجوران خاکی میکشد

فانی آنکس را فنا باشد مسلم کو به دهر
درد و داغ عشقبازی را به پاکی میکشد