هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه، احساسات شاعر را نسبت به معشوق بیان می‌کند. او از زیبایی معشوق، درد هجران، و عشق عمیق خود سخن می‌گوید. همچنین، از مفاهیمی مانند قیامت، فردوس، و اکسیر استفاده شده که نشان‌دهنده‌ی بعد عرفانی شعر است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه‌ی این شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارند تا به درستی درک شوند.

شمارهٔ ۱۶۱ - تتبع حضرت شیخ

چشمم چو بر آن روی چو رشک قمر افتاد
از چشم دوید انجم و بر روی در افتاد

از خوی به رخت اختر دری به شفق نیست
کز شبنم فردوس به گلبرگ تر افتاد

خون دلم از دیده ز بس کرد غمم فاش
هر چند جگر گوشه نمود از نظر افتاد

شامم که ز هجران تو شد روز قیامت
چون روز شدم وعده به روز دگر افتاد

از ناله من تا به سحر خواب نبردش
وین تهمتی در گردن مرغ سحر افتاد

در حسرت بوسی که به جانم ز لبت بود
زان لعل چه خونها که مرا در جگر افتاد

فانی بره سعدی اگر زد قدمی چند
با او سخنش بین که چو شیر و شکر افتاد

نی نی چه حد آنکه درآید به مقابل
کز پرتو اکسیر وی این خاک زر افتاد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۰ - در طور شیخ
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۲ - تتبع خواجه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.