هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از مفاهیمی مانند عشق، شراب، گل، و اضطراب عاشق استفاده می‌کند. شاعر از احساسات خود در برابر معشوق و تأثیرات آن بر روح و دینش سخن می‌گوید. همچنین، اشاراتی به مفاهیم صبر، آرامش، و فنا در عرفان دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات به شراب و اضطراب‌های عاطفی ممکن است نیاز به بلوغ فکری برای درک مناسب داشته باشد.

شمارهٔ ۱۷۱ - مخترع

جان بخشد ار ساقی می گلرنگ در جام افکند
لیکن کشد چون جلوه در رخسار گلفام افکند

گل در نظر خار آیدش از سرو صد عار آیدش
هر کاو نظر بر حسن آن سرو گلندام افکند

چون عاشقان را باعث آرام و صبر دل شود
صد اضطرابم در دل بی صبر و آرام افکند

هر شب من و دیر فغان تا روز آشوب و فغان
آن مغبچه این حالتم از جلوه هر شام افکند

سالم نماند دین مرا کان شوخ کفر آئین مرا
صد رخنه از مژگان خود هر دم در اسلام افکند

چشم ار شود روشن ولی سوزد دل و جان سر بسر
ساقی چو عکس آتشین رخساره در جام افکند

فانی چو از زهد ریا در دوست نتواند رسید
به باشد ار مردانه در راه فنا گام افکند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۰ - در طور شیخ
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۲ - در طور میر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.