هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، شاعر بزرگ فارسی، است که در آن از مضامینی مانند عشق، شراب، طبیعت، و درخواست از خداوند برای رحمت و هدایت استفاده شده است. شاعر از زیبایی‌های طبیعت و شراب به عنوان نمادهایی برای طرب و شادی یاد می‌کند و در عین حال، از زهد ریایی و خودبینی انتقاد می‌کند. در پایان، شاعر از ساقی می‌خواهد که شراب طربناک را در کاسه زر بریزد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب و مستی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۲۰۱ - تتبع خواجه

نوبهاران به قدح آب طربناک انداز
ابرسان غلغله در گنبد افلاک انداز

چند از دور فلک چون کره سرگردانی
فتنه از دور قدح در کره خاک انداز

پاک بازی اگر از ایزد پاکت هوس است
چشم بر عارض پاک از نظر پاک انداز

تنم افسرده شد از زهد ریایی ای عشق
برق آهی سوی این خرمن خاشاک انداز

مست تا کی فکند رخنه بدین ها یا رب
رحمی اندر دل آن کافر بی باک انداز

یا رب این زاهد خودبین که نشد قابل فیض
عکسی از جام در آئینه ادراک انداز

گل صد برگ جمال تو که صد لمعه دروست
پرتو آن همه در این دل صد چاک انداز

فانی از جرعه حافظ شده مست ای ساقی
«خیز و در کاسه زر آب طربناک انداز!»
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۰ - مخترع
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۲ - مخترع
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.