هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از مفاهیمی مانند می‌نوشی، عشق، وصال، و دوری از دنیای مادی سخن می‌گوید. شاعر از مخاطب می‌خواهد به دیر مغان برود، می بنوشد، و از نصایح پیران پیروی کند. همچنین، تأکید بر پنهان‌کاری در عشق و تفاوت زبان عشق با زبان زهد دارد.
رده سنی:
18+
متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اشاره به مصرف می‌است که برای درک کامل آن، مخاطب باید از بلوغ فکری و تجربه کافی برخوردار باشد. همچنین، برخی مضامین ممکن است برای کودکان و نوجوانان نامناسب یا نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۲۵۷ - تتبع خواجه
می بایدت به دیر مغان آی و نوش کن
ایمان فدای مغبچه می فروش کن
دارم سخن به گوش تو پنهان ز مدعی
های ای جوان نصیحت این پیر گوش کن
در خلوت وصال برابر بنوش می
تا کس سخن برون نبرد ترک هوش کن
در گفتگوی عشق زبان دگر بود
زاهد تو این ترانه ندانی خموش کن
چون قول پیر دیر به عیشت دلالت است
ای خواجه استماع نداری خموش کن
عکس تو ساقیا به رخت لاف زد ز حسن
منکر شود بگیر می و رو بروش کن
ای مغبچه گشا رخ و فانی صفت به دیر
عریان ز ستر هوش دوصد خرقه پوش کن
ایمان فدای مغبچه می فروش کن
دارم سخن به گوش تو پنهان ز مدعی
های ای جوان نصیحت این پیر گوش کن
در خلوت وصال برابر بنوش می
تا کس سخن برون نبرد ترک هوش کن
در گفتگوی عشق زبان دگر بود
زاهد تو این ترانه ندانی خموش کن
چون قول پیر دیر به عیشت دلالت است
ای خواجه استماع نداری خموش کن
عکس تو ساقیا به رخت لاف زد ز حسن
منکر شود بگیر می و رو بروش کن
ای مغبچه گشا رخ و فانی صفت به دیر
عریان ز ستر هوش دوصد خرقه پوش کن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۶ - مخترع
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۸ - اختراع
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
