من که خندم، نه بر اوضاع کنون می خندم
من بدین گنبد بی سقف و ستون می خندم

تو به فرمانده اوضاع کنون می خندی
من به فرماندهی کن فیکون می خندم

همه کس بر بشر بوقلمونی خندد
من به حزب فلک بوقلمون می خندم

خلق خندند بهر آبله رخساری و، من:
به رخ این فلک آبله گون می خندم

هر کس ایدون، به جنون من مجنون خندد
من بر آن کس که بخندد به جنون می خندم

آنچه بایست: به تاریخ گذشته خندم
کرده ام خنده، بر آینده کنون می خندم

هر که چون من ثمر علم فلاکت دیدی:
مردی از گریه، من دلشده خون می خندم

بعد از این من زنم از علم و فنون دم، حاشا!
من بهر چه بتر علم و فنون می خندم!

«میرزاده عشقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir