درباره میرزاده عشقی

سیدمحمدرضا کردستانی معروف به میرزاده عشقی (زادهٔ ۲۰ آذر ۱۲۷۳ در همدان – ترور در ۱۲ تیر ۱۳۰۳ در تهران) شاعر، روزنامه‌نگار، نویسنده و نمایشنامه‌نویس ایرانی دوره مشروطیّت و مدیر نشریهٔ قرن بیستم بود. وی با وجود طول عمر کوتاهش از جمله مهم‌ترین شاعران عصر مشروطه به‌شمار می‌رود که از عنصر هویت ملی در جهت ایجاد انگیزه و آگاهی در توده مردم بهره گرفت. او را خالق اولین اپرای ایرانی می‌دانند.

آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع
شمارهٔ ۱ - کوه الوند و شهر همدان شمارهٔ ۲ - در وصف طبیعت و ذکری از سید ضیاء الدین طباطبائی شمارهٔ ۳ - مخالفت با قرارداد ایران و انگلیس شمارهٔ ۴ - نارضایتی از خلقت شمارهٔ ۵ - درد وطن شمارهٔ ۶ - لرنامه: در چگونگی اوضاع لرستان شمارهٔ ۷ - زندگی و مرگ من شمارهٔ ۸ - تجدید مطلع شمارهٔ ۹ - تجدید مطلع شمارهٔ ۱۰ - زندانی شدن شاعر شمارهٔ ۱۱ - نامه عشقی شمارهٔ ۱۲ - چکامه جنگ: شکایت از مهاجرین و پیش آمدهای ایام مهاجرت شمارهٔ ۱۳ - استاد عشق شمارهٔ ۱۴ - آئین خودخواهی شمارهٔ ۱۵ - بی اعتنائی به فلک شمارهٔ ۱۶ - ملت مغلوب شمارهٔ ۱۷ - عشوه سازی شمارهٔ ۱۸ - شب وصال شمارهٔ ۱۹ - پریشانی ایران شمارهٔ ۲۰ - رخساره پاک شمارهٔ ۲۱ - استقبال از منوچهری شمارهٔ ۲۲ - در لباس دین شمارهٔ ۲۳ - دزد پاتختی شمارهٔ ۲۴ - دفاع از زرتشت شمارهٔ ۲۵ - زبان سرخ شمارهٔ ۲۶ - جایزه (پری) شمارهٔ ۲۷ - خنده شاعر شمارهٔ ۲۸ - عشق وطن شمارهٔ ۲۹ - عشق و جنون شمارهٔ ۳۰ - گل مولا شمارهٔ ۳۱ - ماه دندان طلا شمارهٔ ۳۲ - شراب مرگ شمارهٔ ۳۳ - یکرنگی شمارهٔ ۳۴ - افطار عشق