درباره میرزاده عشقی
سیدمحمدرضا کردستانی معروف به میرزاده عشقی (زادهٔ ۲۰ آذر ۱۲۷۳ در همدان – ترور در ۱۲ تیر ۱۳۰۳ در تهران) شاعر، روزنامهنگار، نویسنده و نمایشنامهنویس ایرانی دوره مشروطیّت و مدیر نشریهٔ قرن بیستم بود. وی با وجود طول عمر کوتاهش از جمله مهمترین شاعران عصر مشروطه بهشمار میرود که از عنصر هویت ملی در جهت ایجاد انگیزه و آگاهی در توده مردم بهره گرفت. او را خالق اولین اپرای ایرانی میدانند.
آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع
شمارهٔ ۱ - کوه الوند و شهر همدان
شمارهٔ ۲ - در وصف طبیعت و ذکری از سید ضیاء الدین طباطبائی
شمارهٔ ۳ - مخالفت با قرارداد ایران و انگلیس
شمارهٔ ۴ - نارضایتی از خلقت
شمارهٔ ۵ - درد وطن
شمارهٔ ۶ - لرنامه: در چگونگی اوضاع لرستان
شمارهٔ ۷ - زندگی و مرگ من
شمارهٔ ۸ - تجدید مطلع
شمارهٔ ۹ - تجدید مطلع
شمارهٔ ۱۰ - زندانی شدن شاعر
شمارهٔ ۱۱ - نامه عشقی
شمارهٔ ۱۲ - چکامه جنگ: شکایت از مهاجرین و پیش آمدهای ایام مهاجرت
شمارهٔ ۱۳ - استاد عشق
شمارهٔ ۱۴ - آئین خودخواهی
شمارهٔ ۱۵ - بی اعتنائی به فلک
شمارهٔ ۱۶ - ملت مغلوب
شمارهٔ ۱۷ - عشوه سازی
شمارهٔ ۱۸ - شب وصال
شمارهٔ ۱۹ - پریشانی ایران
شمارهٔ ۲۰ - رخساره پاک
شمارهٔ ۲۱ - استقبال از منوچهری
شمارهٔ ۲۲ - در لباس دین
شمارهٔ ۲۳ - دزد پاتختی
شمارهٔ ۲۴ - دفاع از زرتشت
شمارهٔ ۲۵ - زبان سرخ
شمارهٔ ۲۶ - جایزه (پری)
شمارهٔ ۲۷ - خنده شاعر
شمارهٔ ۲۸ - عشق وطن
شمارهٔ ۲۹ - عشق و جنون
شمارهٔ ۳۰ - گل مولا
شمارهٔ ۳۱ - ماه دندان طلا
شمارهٔ ۳۲ - شراب مرگ
شمارهٔ ۳۳ - یکرنگی
شمارهٔ ۳۴ - افطار عشق