بدان سرم که شکایت ز روزگار کنم
گرفته اشک ره دیده ام، چه کار کنم؟

بدین مشقت الا، زندگی نمی ارزد
که من ز مرگ، همه عمر را فرار کنم

بجامی از می چرخ است مستی ایساقی
گرم که مست کنی، هستیم نثار کنم

شراب مرگ خورم بر سلامتی وطن
بجاست گر که بدین مستی افتخار کنم

چنان در آرزوی درک نیستی هستم
که گر اجل بکند همت، انتحار کنم

ز پیش آن که، اجل هستیم فدا سازد
چرا نه هستی خود را، فدای یار کنم

ز بس که صدمه هشیاری، ز جهان دیدم
بدان شدم که دگر، مستی اختیار کنم

جنون که بر همه ننگ است، من به محضر دوست
قسم به عشق، بدین ننگ افتخار کنم

من این جنون چه کنم؟ یافتم ز پرتو عقل
چو فرط عقل جنون است من چه کار کنم؟

بگو به شیخ مکن عیبم این جنون عقل است
ترا نداده خدا عقل من چه کار کنم؟!

«میرزاده عشقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir