هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غمگین است که از درد فراق و ستم یار سخن می‌گوید. شاعر از دل‌بستگی به معشوق و رنج‌های ناشی از این عشق می‌نالد و با استفاده از استعاره‌هایی مانند «مرغ رشته بر پارا» و «یوسف و زلیخا» به بیان احساسات خود می‌پردازد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مضامین عاشقانه و غمگین است و درک برخی از استعاره‌ها و اشارات ادبی آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، محتوای عاطفی آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۳۷

عنان دل بکف کودکی بود ما را
که میکشد ز ستم مرغ رشته بر پارا

دل مرا ز دل تست سنگدل یارا
شکایتی که نباشد ز سنگ مینا را

چه میکند به فلک اضطراب ما که غمی
ز دست و پا زدن غرقه نیست دریارا

بیک نگاه غزالان شهر ما چه عجب
اگر کشند بشهر آهوان صحرا را

برد ز هر دو جهان دست اگر فتد مشتاق
ترنج غبغب یوسف بکف زلیخا را
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.