با غیر چو می کشی می ناب
خون شد جگرم زرشک دریاب

هیهات رهش فتد به منزل
شد قافله و پیاده در خواب

در بادیه تشنه لب چه سازد
گر جان ندهد ز حسرت آب

رفتیم و کسی ز ما نپرسید
این بود وفای عهد احباب

از کوی مغان کجا رود دل
یک کشتی و صد هزار گرداب

مقصود ز سجده ی بتان اوست
چشمی بگشا ببین و دریاب

گرنه خم ابروی تو دیده است
بر قبله چراست پشت محراب

از شوق محیط می خروشد
نالان نبود ز کوه سیلاب

خیزد چه ز باد شرطه مشتاق
افتاد چه کشتیم به گرداب