آن که با من همنشین در عشق جانان من است
کیست غیر از دل که آن هم دشمن جان من است

نیست با کم از سیه بختی که داغ عشق او
روز و شب مهر منیر و ماه تابان من است

گشته روزم تیره زان زلف و گواه دعویم
خاطر آشفته و حال پریشان من است

بندی عشقم چه می خوانی ز زندانم به باغ
کنج زندان باغ و طرف باغ زندان من است

تا درین گلزار خاری هست از جورش چو گل
چاک مشتاق از گریبان تا به دامان من است