هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه از زبان عاشقی است که از عشق و زیبایی معشوق خود سخن می‌گوید. او زیبایی معشوق را بی‌نظیر و بی‌همتا توصیف می‌کند و بیان می‌کند که هیچ چیز در شهر به خوبی او نیست. همچنین، عاشق از درد فراق و دوری از معشوق می‌نالد و تنها تسلی خود را در موهای معشوق می‌یابد.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار باشد.
شمارهٔ ۵۷
منت ز سر زلف توام یکسر مو نیست
چاکیست دلم را که سزاوار رفو نیست
آن مه که مه چهارده‌اش چون مه‌رو نیست
در شهر به نیکویی او هیچ نکو نیست
آن سلسله کازادی او نیست میسر
جز سلسله ی موی تو ای سلسله مو نیست
منعم مکن از شاهد و مطرب که بهشتی
گر هست جز آواز خوش و روی نکو نیست
چاکیست دلم را که سزاوار رفو نیست
آن مه که مه چهارده‌اش چون مه‌رو نیست
در شهر به نیکویی او هیچ نکو نیست
آن سلسله کازادی او نیست میسر
جز سلسله ی موی تو ای سلسله مو نیست
منعم مکن از شاهد و مطرب که بهشتی
گر هست جز آواز خوش و روی نکو نیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
