هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر درد و شادی ناشی از عشق است. شاعر از غم عشق لذت می‌برد و آن را برتر از هر تریاکی می‌داند. او از آتش عشق و اشک‌هایش سخن می‌گوید و پاکی دامان خود را در عشق ثابت می‌کند. شعر با تصاویری مانند سیل اشک و صید لاغر، عمق احساسات شاعر را نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم نمادین مانند 'تریاک' و 'شهید' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۶۱

جور خوبان غمزدای جان غمناک من است
در محبت آنچه زهر غیر تریاک من است

از غمش شادم و زین غمگین که قدر افزون برش
جیب چاک غیر را از سینه چاک من است

از هوایش آتشم افروخت وقت آمد تمام
ریزد از چشم ترم آبی که در خاک من است

هست در عشقت دلیل پاکی دامان من
هر نشان کز خون دل بر دامن پاک من است

برق گو سوزد مرا تنها که گر آلایشی
هست در دامان این صحرا ز خاشاک من است

شهسوار وادی عشقم نیم فربه شکار
صید اگر لاغر نباشد ننگ فتراک من است

چون نگیرد سیل اشگم بی‌تو عالم را که هست
هر کجا بحری نمی از چشم نمناک من است

آخر این مشتاق کز تیغ بتان گشتم شهید
دردمندان را شفا از تربت پاک من است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.