بر لب به غیر ناله که دمساز مانده است
از دوریت به ما چه دگر باز مانده است

آمد خزان عمر و هوای چمن بجاست
پَر رفته است و حسرت پرواز مانده است

چون دل زید به پنجه مژگان او که صید
سالم کجا به چنگن شهباز مانده است

دارم ز دیر و کعبه به دل رو که این در است
در عشق اگر دری بر خم باز مانده است

کردم به باغ ناله‌ای و تا ابد مرا
از شوق غنچه گوش بر آواز مانده است

جز من که در دلم غمت افسرده پاک را
در خانه سیل خانه برانداز مانده است

مشتاق را ز عشق بود بوی گل کجا
پنهان به زیر پرده غماز مانده است

«مشتاق اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir