هوش مصنوعی: شاعر در این متن از درد عشق و محنت‌های آن می‌گوید. او احساس می‌کند که در گلشن عشق جز خار نصیبی ندارد و ناله‌هایش مانند بلبل زار نیست. شاعر از تنهایی و رنج عشق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که در اقلیم عشق، جز دل مجروح و سینه‌ای پر از افکار ندارد. او خود را عاشقی می‌داند که با کفر و ایمان کاری ندارد و تنها به معشوقش می‌اندیشد. شاعر همچنین اشاره می‌کند که در کوی عشق، کسی مانند او طالب رنج و آزار نیست و معشوقش با او یار نیست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۹۳

گر چو من از گلشن عشقش بدل جز خار نیست
ناله بلبل چرا چون ناله من زار نیست

گرنه با اغیار سرگرمی چو شمع امشب چرا
برنخیزد از دلم آهی که آتش بار نیست

نیست تنها خسته جان من که در اقلیم عشق
جز دل مجروح و غیر از سینه افکار نیست

از کنشت و کعبه‌ام چون کافر و مؤمن مجوی
عاشقم عاشق مرا با کفر و ایمان کار نیست

عاشقان محنت طلب اما کسی در کوی عشق
همچو من جویای رنج و طالب آزار نیست

مدعی نالد ز درد عشق اما از لبش
ناله‌ای کاید بگوشم ناله بیمار نیست

او بعاشق دشمن و من عاشقم نه بوالهوس
یار من با غیر از آن یار است و با من یار نیست

گلشن آرا گو در گلشن برویم وامکن
من چو بلبل زآن گلم نالان که در گلزار نیست

نیست ره در محفلش مشتاق را کین بارگاه
بارگاه شه بود اینجا گدا را بار نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.