هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از درد هجران و عشق ناکام می‌گوید. او از صبر به عنوان چاره‌ای برای هجران یاد می‌کند، اما اظهار می‌دارد که حتی صبر نیز گاهی ممکن نیست. شاعر به شدت تحت تأثیر احساسات خود قرار دارد و آرزو می‌کند که اگر روز قیامت به اندازه‌ی شب هجران طول می‌کشید، چه بر سر مردم مشتاق می‌آمد.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، موضوعاتی مانند هجران و غم نیاز به بلوغ عاطفی دارد تا بتوان آنها را به درستی درک کرد.

شمارهٔ ۱۱۵

گفتی او راست وفاپیشه بلی گر می‌بود
اندکی ایدل ازین حال تو بهتر می‌بود

با من اکنون که بمهر است مرا حال این است
وه چه میکردم اگر یار ستمگر می‌بود

گفتی ار چاره هجران‌طلبی باش صبور
چاره صبر است بلی کاش میسر می‌بود

چاره هجر که آنهم نکند می‌کردم
غیر مردن اگرم چاره دیگر می‌بود

میگذشت آه چه بر جان خلایق مشتاق
روز حشر ار به شب هجر برابر می‌بود
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.