هوش مصنوعی: این شعر بیانگر ناامیدی و یأس شاعر از رسیدن به آرزوها و اهدافش است. او احساس می‌کند تلاش‌هایش بی‌ثمر است و مانند تیری است که به هدف نمی‌رسد. همچنین، شاعر از عشق و مشقت‌های راه آن سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که حتی اگر به مقصد برسد، ممکن است جانش به پایان رسیده باشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای سنین پایین ممکن است دشوار باشد. همچنین، وجود مفاهیمی مانند یأس و ناامیدی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۲۷

نیم غمین که بگردون مرا فغان نرسد
اگر ببار رسد گو بآسمان نرسد

چه پرورش دهم آن نخل را درین گلشن
که چون رسد ثمر او بباغبان نرسد

چرا کشم چو نه آهم رسد ز ضعف بر او
که از کمان جهد این تیر و بر نشان نرسد

بده برنج ره عشق تن کجا مشتاق
رسد بمنزل جانانه تا بجان نرسد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.