خدات خواهی اگر از بلا نگه دارد
مرا تو نیز نگهدار تا نگه دارد

رسیده‌ائی به کمال جمال یوسف من
ترا ز آفت گرگان خدا نگه دارد

چراغ حسن ترا کافتاب پروانه‌ست
سپهرش از دام باد صبا نگه دارد

خوشم بسایه‌ات ای طایر همایون بال
ترا زمانه ز دام بلا نگه دارد

ترا که روح روان منی ز دیده خصم
فلک نهفته چو آب بقا نگه دارد

ز هجر وصل تو فریاد چند مشتاق
مرا میانه خوف و رجا نگه دارد