هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از عشق و دلدادگی شاعر به یار خود سخن می‌گوید. شاعر با توصیف زیبایی‌های یارش، مانند لب لعل، ابروی کمانی، و قامت سروی، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. او از درد فراق و انتظار می‌نالد، اما در عین حال، امیدوار است و به عشق یارش افتخار می‌کند. شاعر همچنین از بی‌قراری دلش و بی‌خوابی‌های شبانه به دلیل غم عشق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاشقانه عمیق و احساساتی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به‌کاررفته در شعر ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند که برای گروه سنی بالاتر مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۱۴۷

بجز مئی که لب لعل یار من دارد
کدام باده علاج خمار من دارد

به من چه لطف بت میگسار من دارد
که مست خفته و سر در کنار من دارد

روا مدار به خود ناامیدیم که ز تو
امیدها دل امیدوار من دارد

بهیچ آبله خاری ندارد آن کاوش
که غمزه تو به جان فکار من دارد

کدام صید فکن راست در کمان تیری
که ابروی بت عاشق شکار من دارد

بسرو و گل زده صد طعنه این چه زیبائیست
که یار سرو قد گلعذار من دارد

ننالم از ستم او که بیشتر کشدم
زیارئی که باغیار یار من دارد

به پیک یار چه حاجت کزو دهد خبرم
طپیدنی که دل بی‌قرار من دارد

نبرده هر که غمت خواب او چه آگاهی
ز حال دیده شب زنده‌دار من دارد

رود بباغ و نبیند به لاله مشتاق
که آن نشان دل داغدار من دارد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.