هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان احساسات عمیق و عاشقانه می‌پردازد. در آن از مفاهیمی مانند بیوفایی، عشق، محبت، رنج، و مرگ سخن گفته می‌شود. شاعر از زبان بلبل و دیگر عناصر طبیعت برای بیان دردها و رنج‌های عاشقانه استفاده می‌کند و به مفاهیمی مانند فداکاری، اسارت، و آزادی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به رنج و مرگ نیاز به بلوغ فکری برای درک صحیح دارد.

شمارهٔ ۱۶۰

گرنه ز بیوفایی گل یاد میکند
بلبل بباغ بهر چه فریاد میکند

ما را ز ما خرید و ملولیم ما که او
هر بنده که میخرد آزاد می‌کند

آنم به بی‌ستون محبت که ناخنم
در دست کار تیشه فرهاد میکند

روزی به دام افتد و از دیده‌اش رود
خونی که صید در دل صیاد میکند

رشگم بخون کشید دگر آن شه بتان
قتل که را اشاره بجلاد می‌کند

بیجرم چشم ساغر می نیست پر ز خون
این بس گناه او که دلی شاد میکند

باشد برنده‌تر دم صبح اجل ز تیغ
شمع سحر عبث گله از باد میکند

مشتاق در غمت نه کنون طالب فناست
عمریست در هلاک خود امداد میکند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.