نیست وقتی که مرا جان بر جانان نشود
چون شود در بر جانان ز دل و جان نشود

نه بزرگیست بدولت که همه عالم را
آرد ار زیر نگین دیو سلیمان نشود

گفتیم مرگ بود چاره هجران ترسم
جان سختی دهم و مشکلم آسان نشود

نبودش تنگ دل عشق شکفتن ورنه
غنچه‌ای نیست درین باغ که خندان نشود

گفت کامت ندهم تا ندهی جان ترسم
آخر از شومی بخت این شود و آن نشود

نیستی آب حیاتست بگوئید که خصر
قطره زن در طلب چشمه حیوان نشود

به شدی کوش که بهتر شوی ارنه ستمست
قطره گوهر شود و گوهر غلطان نشود

خود بخود کفر محبت شود آخر ایمان
کافر عشق تو گیرم که مسلمان شود

بس چراغی زپی سوختن ما مشتاق
گو شب تیره پروانه چراغان نشود