هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که از درد و رنج عشق و جفای معشوق سخن می‌گوید. شاعر از ناامیدی و تلخی‌های عشق می‌نالد و به مقایسه‌ی حال عاشقان و معشوقان می‌پردازد. او از بی‌وفایی معشوق و رنج‌های عاشقان می‌گوید و در نهایت، فداکاری و عشق بی‌چشم‌داشت خود را ابراز می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه‌ی عمیق و گاه غمگین است که درک آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند جفا و رنج عشق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۵۶

حاشا که زنده مانم از جور غیر و جانان
شمعی بگو چه سازد با آستین فشانان

از جور خوبرویان مشکل رهند عشاق
این فرقه جان‌سپاران و آنقوم جان‌ستانان

کی حل عقده عشق زاهل خرد برآید
کاری نمیگشاید اینجا ز کاردانان

عاشق ز وصل معشوق چون بگذرد که باشند
عشاق تلخکامان خوبان شکر دهانان

ما بلبلان نیامد جز دیدن گل از ما
بر ما عبث در باغ بندند باغبانان

خوبان و عاشقانند قومی که بیکرانست
مهر و وفای آنان جوروجفای اینان

هر شب به بستر ناز سرخوش تو خفته و من
چشمم بهم نیامد چون چشم پاسبانان

مردند از جفایت ای وای گر نه بخشی
بر زخم سینه‌ریشان بر درد خسته‌جانان

دارد نیاز پیران تأثیرها ولیکن
از جام ناز مستند این نازنین جوانان

مشتاق اگر نبخشد بر من زهی سعادت
ور خون من بریزد جانم فدای جانان
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.