هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر درد و رنج عاشقی است که از دوری معشوق رنج می‌برد. شاعر از جدایی و نگاه کم‌توجه معشوق شکایت دارد و دلشکستگی خود را با تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق بیان می‌کند. او از عشق بی‌پاسخ و ناتوانی در تحمل دوری می‌نالد و در عین حال، زیبایی و جلال معشوق را ستایش می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد. همچنین، برخی از ابیات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۷۶

ز حجاب عشق خون شد جگرم کنم چه چاره
که تو در کنارم و من ز تو مانده بر کناره

گر از الفت دل تو شکند دلم چه حیرت
که دل من آبگینه دل تست سنگ خاره

نگری باشک گرمم چو بچشم کم نظرکن
که بخرمن که آتش نگرفت از این شراره

شمرد چسان برت کس غم بیشتر ز پیشم
که فزون ز هر حسابست و برون ز هر شماره

مه من توراست یارب چه قدر صفای طلعت
که نماید از بناگوش تو عکس گوشواره

بگدا چگونه طفلی چو تو سر فرود آرد
که قدم به تخت شاهی زده‌ای ز گاهواره

چه تفاوت ارنمائی رخ اگر نه کز تو دارم
نه شکیب بستن چشم و نه طاقت نظاره

نگرم چگونه سیرت که تو را چو بینم از خود
روم و بخود نیایم که به بینمت دوباره

چه شد اینکه بدر شد مه که اگر خطی و خالی
بودش درست ماند برخ تو ماه پاره

چو غبار من فتاده ز پی سمندت اما
چه غم پیاده داری تو که میروی سواره

ز طرب چگونه مشتاق فسرده جان زند دم
که بملک شادکامی دل اوست هیچ کاره
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.