هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از عشق و دل‌باختگی سخن می‌گوید. شاعر از درد عشق و انتظار نگاه معشوق می‌نالد و زیبایی‌های او را توصیف می‌کند. همچنین، به صبر و امید عاشق اشاره می‌کند و تأکید دارد که عشق واقعی نیازمند صداقت و اشک است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد عشق و انتظار ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۳۱۴

خوش آن عاشق که سویش گاهگاهی
فتد از گوشه چشمی نگاهی

دلی حال دلم داند که گاهی
شکستی دیده از طرف کلاهی

ندارد عاشقی چون من که دارم
بر این دعوی زهر آهی گواهی

قدت سرو چمن بیرای سروی
رخت ماه و جهان آرای ماهی

مه و مهری بخویم بی‌توام پس
شب تاریکی و روز سیاهی

کند چون بلهوس دعوی عشقت
نه در چشم اشکی و نه در دل آهی

دل صد چاک عاشق بین که باشد
ز هر چاکش بکوی دوست راهی

چه صیدافکن بود چشمت که هر دم
کند از صید خالی صیدگاهی

مکن از جرم خود اندیشه مشتاق
که پیش لطف او کوهیست کاهی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.