هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از معشوق خود می‌پرسد که با زیبایی‌ها و جذابیت‌هایش چه خواهد کرد. شاعر از عشق و دلدادگی خود سخن می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که به عاشقانش توجه کند و با آن‌ها چه رفتاری خواهد داشت.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۰۷

روی خوبت نهان چه خواهی کرد
شورش عاشقان چه خواهی کرد

مشک زلفی و نرگسین چشمی
تا بدان نرگسان چه خواهی کرد

خونم از دیدگان بپالودی
رنج این دیدگان چه خواهی کرد

هر زمان با تو یار اندیشم
تا تو اندر جهان چه خواهی کرد

نقش آب روان مباش به پاس
نقش آب روان چه خواهی کرد

مژه تیری و ابروان چو کمان
پس تو تیر و کمان چه خواهی کرد

دل ببردی و قصد جان کردی
یله کن جان تو جان چه خواهی کرد

زان کمر طرف بر میان من ست
بار آن بر میان چه خواهی کرد

ای چو جان و دلم به هر وصلت
وصلت عاشقان چه خواهی کرد

چون سنایی سگی به کوی تو در
نعرهٔ پاسبان چه خواهی کرد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.