۲۰۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲

آن باده را که گونه بیجاده آمده است
بویش چو بوی سوسن آزاده آمده است

رنگ گل و گلاب نسیم بهشت یافت
گویی که از بهشت فرستاده آمده است

بیجاده رنگ باده و بیجاده لب حریف
بیجاده پیش خدمت بیجاده آمده است

پر کن قدح که در سر من باد عاشقی است
با باد عشقم آرزوی باده آمده است

ساقی زهر گروه که باشد روا بود
شرط نخست او زنخ ساده آمده است

آماده بر بساط تماشا دل من است
تا دل به عشق و باده گرو داده آمده است

هر ساعتی هزار طرب زاید از دلم
تا بازم آن نگار پری زاده آمده است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.