می خوارگان که باده ز رطل گران خورند
رطل گران ز بهر غم بی کران خورند

رطل گران برد ز دل اندیشه گران
درخور بود که باده ز رطل گران خورند

در باده رنگ عارض معشوق دیده اند
رطل گران به قوت و نیروی آن خورند

جان است جنس باده و باده است جنس جان
از بهر جان و راحت او جنس جان خورند

خوشتر ز باده هیچ نعیمی نخورده اند
آنها که مال و نعمت ملک جهان خورند