رونق گرفت کار می از روزگار گل
خوبی و دلبری است همه کار و بار گل

لطف رحیق یافت مزاج می لطیف
آب عقیق برد رخ آبدار گل

هر در که ریخت دیده ی من در فراق یار
آورد ابر و کرد سراسر نثار گل

می خور به وقت بلبل و گل در میان باغ
اکنون که یافت بلبل عاشق کنار گل

ایمن نشین به وقت گل از جور روزگار
گه در پناه باده و گه در جوار گل

با گل رخی که چون گل رخسار او به رنگ
یک گل نبود در همه خیل و تبارگل

گل را به باغ اگر نبود جاودان مقام
ما را بس است روی چو گل یادگار گل