هوش مصنوعی: این شعر از عشق و ستایش گل و بلبل سخن می‌گوید. شاعر از زیبایی‌های طبیعت، عشق به گل و نوای بلبل الهام گرفته و از لذت‌های زودگذر زندگی مانند باده و نشاط صحبت می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به گذرا بودن عمر و زیبایی‌های طبیعت دارد.
رده سنی: 14+ محتوا شامل مضامین عرفانی و شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به مفاهیمی مانند عشق، گذر زمان و لذت‌های زندگی دارد که مناسب سنین بالاتر است.

شمارهٔ ۲۹

بلبل گشاده کرد زبان بر ثنای گل
معشوق بلبل است رخ دلگشای گل

هر شب ز شام تا به سحر ساحری کنیم
من در ثنای بلبل و او در ثنای گل

معزول گشت ساقی و منسوخ شد سماع
این از نوای بلبل و آن از لقای گل

در زیر شکر و منتم از گوش و چشم خود
گاه از برای بلبل و گاه از برای گل

دارم درین هوای خوش و باد گل فشان
درسر نشاط باده و در دل هوای گل

وقت گل است خیز بیار ای گل ببار
زان مه که هست گونه ای از آشنای گل

داد نشاط و عشرت و انصاف عمر و عیش
بستان ز گل که دیر نماند بقای گل
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.