هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر احساسات شاعر نسبت به معشوق، عشق، شراب و مستی است. شاعر از دل‌بستگی به معشوق، درماندگی در فراق، و لذت‌های جوانی مانند عشق و شراب سخن می‌گوید. همچنین، او هوشیاری را ناپسند و مستی را ستایش می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عشق و مستی است که برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است نامناسب باشد. همچنین، درک برخی مفاهیم عرفانی و شاعرانه نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۴۹

به روی توام دل گشاید همی
گرم زلف تو دل رباید همی

لب توست درمان درد دلم
دلم سوی او زان گراید همی

همه سود من هست در وصل تو
فراق توام زآن گزاید همی

شراب آر خیز ای دلارام یار
که هشیار بودن نشاید همی

خوش آید جوانی و عشق و شراب
چو این بود دیگر چه باید همی

ز کاری که دارد تعلق به دل
مرا عاشقی خوشتر آید همی

چو نام می و عاشقی بشنوم
دل اندر بر من نپاید همی

مرا مست کن کانده روزگار
ز هشیار بودن فزاید همی

گرم مست بینی نکوهش مکن
که هر هوشیار این ستاید همی

نتابم سر از راه عشق و شراب
که عقل این چنین ره نماید همی
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.