گر نه ز رقیب ناخوشستی
با خلوت او مرا خوشستی

گر جمله بلا ز عشق بودی
حقا که همه بلا خوشستی

گر نه ز جفا جدایی افتد
از دوست مرا جفا خوشستی

مردم ز وفا رسد به مقصود
ور نه چه سبب وفاخوشستی

گر باده نه یاد دوست دادی
با باده مرا چرا خوشستی

گر دیدن دوستان نبودی
این عمر چگونه ناخوشستی

ور دوست ز ما جدانگشتی
نوروز و بهار ما خوشستی