هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی معشوق و تأثیر عمیق آن بر شاعر می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند بهشت (خلد) و رودخانه‌های بهشتی (سلسبیل)، زیبایی چهره و لب‌های معشوق را ستایش می‌کند. همچنین، از درد فراق و رنج هجران سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم به دانش ادبی و بلوغ عاطفی نیاز دارند.

شمارهٔ ۳۵

ای روی تو چو خلد و لبانت چو سلسبیل
بر خلد و سلسبیل تو جان و دلم سبیل

در طاعت وای تو آمد دلم از آنک
از طاعت است یافتن خلد و سلسبیل

ناهید پیش طلعت تو کی دهد فروغ
خورشید پیش عارض تو کی بود جمیل

بغداد حسن و مصر جمالی و چشم من
بغداد را چو دجله بود مصر را چو نیل

با چشم من بساز که خوبی و خرمی
هم دجله را قرین شد و هم نیل را عدیل

از بار رنج هجر تو قدم بود چو دال
وز دست زخم هجر تو خدم بود چو نیل
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.