هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از نظیری، با زبانی نمادین و پر از استعاره، به موضوعاتی مانند عشق، آزادگی، حقیقت وجودی و گمگشتگی در مسیر معنویت می‌پردازد. شاعر با اشاره به مفاهیمی مانند سیمرغ، طوبی و جنان، و جرعه‌ی شبهه، مخاطب را به هوشیاری و درک عمیق‌تر از هستی دعوت می‌کند. در نهایت، شعر با اشاره به فیض الهی و صفای درونی به پایان می‌رسد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر، نیازمند درک و تجربه‌ی کافی از زندگی و تفکر انتزاعی است که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان بالای 16 سال توسعه یافته‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۲

بگذر از عشق که نه خطوه نه گامست اینجا
دل به حسرت نه و بس کار تمامست اینجا

خط آزادگی سرو به مرغان ندهند
بازگردید که سیمرغ به دامست اینجا

فکر طوبی و جنان در ورع عشق خطاست
آن چه در شرع مباحست حرامست اینجا

جرعه از شبهه خاطر ز گلو برگردد
هان به هش باش، که جام و لب بامست اینجا

خود به خود بانگ زنم خود ز خود آوا شنوم
خبرم نیست که گویم چه مقامست اینجا

همه می نوشی و مستی و نشاط و طرب است
کس نداند که شب و روز کدامست اینجا

ز ابر ساغر مه رخساره ساقی بنمود
شکر لله که تجلی به دوامست اینجا

غایب از دیده بازم نشود یک ساعت
آن که رم خورده زوهم همه رامست اینجا

فیض آب خضر از نظم «نظیری » ریزد
که صفای سحری با دم شامست اینجا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.