هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از نظیری نیشابوری، بیانگر عظمت و بلندپروازی شاعر در عرصه معنویت و عشق است. او خود را فراتر از دنیای مادی می‌داند و معتقد است که حتی طبیعت به سخنانش گوش می‌سپارد. شاعر از دین‌فروشان دوری می‌جوید و مال و ملک دنیا را بی‌ارزش می‌شمرد. او خود را در اوج معنویت می‌بیند و معتقد است که هیچ‌کس در زمانه‌اش به پای او نمی‌رسد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۴۹

نیست زین مزرع آب و دانه ما
ملکوتست آشیانه ما

کبک کهسار و بلبل گلزار
گوش دارند بر ترانه ما

هر طرف صورت تازه ای بندند
از غزل های عاشقانه ما

حرف شیرین شود فراموشش
خسروار بشنود فسانه ما

دین فروشان خانه بر دوشیم
دلق و دستار ماست خانه ما

به سلم ملک و مال می بازیم
دل خرسند بس خزانه ما

لمن الملک می زنیم امروز
غیر ما کیست در زمانه ما

خور پس از استوا سجود کند
بس بلند است آستانه ما

حذر از ما که برق در ابریم
رعد می نالد از زبانه ما

زخم قوس قضا به ما نرسد
هست تیر قدر نشانه ما

خرج یک روزه «نظیری » نیست
حاصل عمر جاودانه ما
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.