هوش مصنوعی: شاعر در این متن از تجربیات زندگی خود می‌گوید، از جوانی و شادی‌های گذشته یاد می‌کند و به پیری و دوری از هوس‌ها اشاره می‌کند. او از ناکامی‌ها و درس‌های زندگی سخن می‌گوید و به ارزش آزادی و درویشی تأکید دارد. در پایان، از جمع‌آوری ساز و آواز و می در کنار دوستان نام می‌برد.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، اشاره‌هایی به می‌نوشی و خرابات دارد که برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است نامناسب باشد.

شمارهٔ ۵۶

زیستم بس که به تدبیر خود از خامی ها
رفت نام و نسبم در سر خودکامی ها

ورع و شیب زبون خم ایامم کرد
یاد دوران جوانی و می آشامی ها

طایری نیست که تاری ز منش برپا نیست
صید یک مرغ نکردم ز کهن دامی ها

روز عشرت به صداع سر مخمور گذشت
تر نگردید دماغم ز تنک جامی ها

دل به لهو و لعب عمر منه کاین مرغان
تکیه بر باد کنند از سبک آرامی ها

خلعت سرو به اندام تو خوش ببریدند
جامه زیبنده نماید ز خوش اندامی ها

شکر پیری که هوا و هوس از جوش نشاند
چون می کهنه برون آمدم از خامی ها

پیش از مرگ خود از آفت هستی رستم
به اجل باز نماندم ز سبک گامی ها

در خرابات سر ناموران گردیدیم
بس که اندیشه نکردیم ز بدنامی ها

لوث تقصیر چو از آب کرم شسته شود
دلق درویش برآید ز سیه فامی ها

ساز و برگ و می و مطرب به «نظیری » جمعست
بوی خیر آیدش از نیک سرانجامی ها
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.