ادب گرفته عنان خمار و مستی ما
برابر است بلندی ما و پستی ما

به خود ز دوست نیابیم تا ز می مستیم
تمام دوست پرستی است می پرستی ما

هزار ساغر دیدار شد تهی و هنوز
فرود حوصله ماست شوق و مستی ما

خمار شام ندارد صبوح ما هرگز
به یک طلوع بود نشئه الستی ما

مثال صورت موهوم بی نشان بودیم
به منظر تو کشیدند نقش هستی ما

ز حقه کهرت کام برنمی آید
ز تنگی دهن تست تنگ دستی ما

ز گونه های «نظیری » طپانچه پوست بریخت
عذار دف نخورد ضربت دو دستی ما