هوش مصنوعی: این شعر از نظیری نیشابوری بیانگر حالات عرفانی و عاشقانه است. شاعر از مستی و خمار، عشق به دوست، و هستی بخشیدن به خود در پرتو دیدار معشوق سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند صبر، شوق، و نشئه الستی اشاره می‌کند و در پایان، با اشاره به تنگدستی و ضربت عشق، شعر را به پایان می‌برد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی اشارات به مستی و خمار ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۵۹

ادب گرفته عنان خمار و مستی ما
برابر است بلندی ما و پستی ما

به خود ز دوست نیابیم تا ز می مستیم
تمام دوست پرستی است می پرستی ما

هزار ساغر دیدار شد تهی و هنوز
فرود حوصله ماست شوق و مستی ما

خمار شام ندارد صبوح ما هرگز
به یک طلوع بود نشئه الستی ما

مثال صورت موهوم بی نشان بودیم
به منظر تو کشیدند نقش هستی ما

ز حقه کهرت کام برنمی آید
ز تنگی دهن تست تنگ دستی ما

ز گونه های «نظیری » طپانچه پوست بریخت
عذار دف نخورد ضربت دو دستی ما
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.