هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از عنصر آتش به عنوان نماد عشق، شوق، و رنج عاشق استفاده می‌کند. شاعر از آتش به عنوان نشانه‌ای از عشق الهی، اشتیاق، و درد فراق یاد می‌کند و تأکید دارد که راه عاشق پر از خطر و سختی است. همچنین، این شعر به مفاهیمی مانند تسلیم در برابر عشق، رهایی از تعلقات دنیوی، و اوج گرفتن در مسیر عرفانی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و شناختی نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج عشق و جدایی از دنیا ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۷۲

گر شرر گر شعله هرجا گشت پیدا آتش است
چاره دل کن که با آتش مدارا آتش است

رشک مانع، شوق غالب، در تو یارب چون رسم
راه عاشق در میان هفت دریا آتش است

چون چراغ مرده از صحبت دلی آورده ام
از دم خلوت نشینانم تمنا آتش است

گر به کفرستان بری این روی آتشناک را
برهمن در رقص می آید که حق با آتش است

از نسیم صبح می سوزد حریفان را جمال
نازکان را بر سر آن کوی سر ما آتش است

در سلم رسم است ما را دین و دنیا باختن
هر که را در سر قماری هست سودا آتش است

عاشقی و حسن را در پرده نتوان داشتن
شعله غمازی کند ناچار هر جا آتش است

گریه گرم «نظیری » ریگ در وادی گداخت
از سرشکش تا به زانو در ته پا آتش است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.