هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از نظیری نیشابوری، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به بیان احساسات شاعر نسبت به معشوق و دردهای عشق می‌پردازد. شاعر با پرسش‌های متعدد، زیبایی‌ها و رنج‌های عشق را توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و واژگان به‌کاررفته نیاز به دانش ادبی نسبتاً بالایی دارند.

شمارهٔ ۱۲۹

این پیش خیل کج کلهان از سپاه کیست؟
وین قبله یی که کج شده طرف کلاه کیست؟

دامن کشان چو ابر به گلزار می رود
تا آب نرگس که و برق گیاه کیست؟

پایم به پیش از سر این کو نمی رود
یاران خبر دهید که این جلوه گاه کیست؟

آن ابروی کشیده کمان از چه خانه خاست
وین غمزه گرفته کمین در پناه کیست؟

گیرم تبسمت کند انکار کشتنم
آن غمزه حریص سیاست گواه کیست؟

گرد سر تو گشتن و مردن گناه من
دیدن هلاک و رحم نکردن گناه کیست؟

بر باد داده طره ز رخسار یار گر
لخت جگر به جیب که، گل در نگاه کیست؟

از کف به عذر دامن و دستت نمی دهم
دانسته ام که گوشه چشمت به راه کیست؟

کف می کشد به زلف و نمی گویدش کسی
کان زلف در هم از اثر دود آه کیست؟

چون بگذرد «نظیری » خونین کفن به حشر
خلقی فغان کنند که این دادخواه کیست؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.