هوش مصنوعی:
این شعر از نظیری نیشابوری بیانگر درد عشق و فراق است. شاعر از دل شکسته، عهدشکنی، و جستجوی بی‌ثمر سخن می‌گوید. تصاویری مانند گل بیداد، خار دیوار، و مرغ رها شده نماد رنج و آزادی هستند. در نهایت، شعر به امیدواری با اشاره به 'پیام خجسته' پایان می‌یابد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند دلشکستگی و رنج عشق نیاز به بلوغ ذهنی دارد.
شمارهٔ ۱۳۳
گل بیداد دسته بسته اوست
مهر در دل خسک شکسته اوست
همه جا ناخن تصرف بند
هر کجا سینه یی است خسته اوست
این که گم گشته عهد و شرط وفا
ریو و رنگ زیاد جسته اوست
برد اندیشه بتان ز دلم
کعبه دل صنم شکسته اوست
خس بستان و خار دیوارش
قید مرغ رسن گسسته اوست
سرو بالا و عبهر نظرش
دست پرورد و خانه رسته اوست
تا برآید به رنگ رخسارش
باده در خون دل شسته اوست
عشق هر دم به تازه سودایش
عقل کهنه فروش رسته اوست
به سبوی مغان بلا نرسد
که به دست کریم دسته اوست
نزل روح الامین «نظیری » را
نامه پیک پی خجسته اوست
مهر در دل خسک شکسته اوست
همه جا ناخن تصرف بند
هر کجا سینه یی است خسته اوست
این که گم گشته عهد و شرط وفا
ریو و رنگ زیاد جسته اوست
برد اندیشه بتان ز دلم
کعبه دل صنم شکسته اوست
خس بستان و خار دیوارش
قید مرغ رسن گسسته اوست
سرو بالا و عبهر نظرش
دست پرورد و خانه رسته اوست
تا برآید به رنگ رخسارش
باده در خون دل شسته اوست
عشق هر دم به تازه سودایش
عقل کهنه فروش رسته اوست
به سبوی مغان بلا نرسد
که به دست کریم دسته اوست
نزل روح الامین «نظیری » را
نامه پیک پی خجسته اوست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
