هوش مصنوعی: این شعر از نظیری نیشابوری بیانگر اندیشه‌های عرفانی و اخلاقی است. شاعر در ابیات مختلف به موضوعاتی مانند دل‌جمعی، عشق به وطن، بی‌اعتنایی به دنیا، لذت‌های معنوی، و ارزش‌های انسانی می‌پردازد. او از زندگی لاابالی و دوری از تنگ‌نظری سخن می‌گوید و بر اهمیت آزادگی و معنویت تأکید دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از ابیات نیاز به تفسیر و تأمل دارند که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۱۳۴

دل که جمعست غم بی سر و سامانی نیست
فکر جمعیت اگر نیست پریشانی نیست

بیضه در جنگل شهباز نهد طایر من
در فضایی که منم بال و پرافشانی نیست

گر کنم یاد ز بتخانه مرا عیب مکن
هر که را حب وطن نیست مسلمانی نیست

لاابالی شو و دریاب فراخی نشاط
چند در تنگی مشرب که فراوانی نیست

نیست لذت ز نظربای بزمی که در او
خنده زیر لب و گریه پنهانی نیست

ترک ادبار به تاج سر جم دوخته اند
هیچ سر نیست کش این نیل به پیشانی نیست

بر در خلوت ما فر هما می بخشند
هدهدی را که به سر تاج سلیمانی نیست

طبل درویشی ما بر در جاوید زدند
بر لب بام بجز نوبت سلطانی نیست

صحبت آینه طبعان به دمی تیره شود
در چنین بزمگهی جای گرانجانی نیست

تو به معموره مصری و من مجنون را
نبرد شوق بدان کوچه که ویرانی نیست

از فسون دانی چشمان سیاهی که توراست
صد «نظیری » به نگه داشتن ارزانی نیست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.