هوش مصنوعی: شاعر در این متن به توصیف صبح و احساسات و تصاویر مرتبط با آن می‌پردازد. او از نمادهایی مانند دهل و نای، فتح، سحر، مرغ سحر، خورشید، و شب استفاده می‌کند تا زیبایی و نشاط صبح را به تصویر بکشد. شاعر از مخاطبان می‌خواهد تا از خواب برخیزند و از فیض صبح بهره ببرند. همچنین، او به مفاهیمی مانند می، معشوق، و جهان اشاره می‌کند تا عمق احساسات خود را بیان کند.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

شمارهٔ ۱۴۶

دهل و نای دریدیم به آوازه صبح
بانگ فتحی نشنیدیم ز دروازه صبح

دیر گشتیم ز فیض سحر آگاه، دریغ
جامه یی پاره نکردیم به اندازه صبح

کم خراشست دم مرغ سحر برخیزید
جگری تازه کنیم از نمک تازه صبح

می و معشوق به اندازه ما می باید
رطل خورشید کند چاره خمیازه صبح

مغفر جام بیارابرش می در زین کش
تا به یک حمله کنم غارت جمازه صبح

سپه شب به شبیخون دعا بشکستم
علم روز زنم بر در دروازه صبح

رفته اوراق شب و روز به هم برچینیم
بخیه ثابت و سیاره شیرازه صبح

دست در گردن عذرای جهان اندازم
حله روز به هم برزنم و غازه صبح

سرو و شمشاد به وجدند «نظیری » وقتست
به سر شاخ سراییم سر آوازه صبح
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.