هوش مصنوعی: این متن بیانگر درد و رنج ناشی از دوری عزیزان، جفاها و مصائب زندگی است. شاعر از طوفان‌های عاطفی، داغ جفا، و بلاهای روحی سخن می‌گوید و در نهایت به سوی خداوند روی می‌آورد. همچنین، اشاره‌ای به توبه و پاکی از گناهان دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عمیق عرفانی، رنج‌های عاطفی، و مفاهیم پیچیده‌ای مانند توبه و جفاست که درک آن‌ها برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۴۷

مانده ام با دلی از هجر عزیزان مجروح
دیده ام غرقه طوفان چو جگرگوشه نوح

در ره دوست هلاک زن و فرزند به جاست
بر در وصل وداع کس و پیوند فتوح

صد بهانه که یکی برنزند بر تقصیر
صد کنایت که یکی را نبود رنگ وضوح

گاهم از باد هوا سنگ ببارد ظاهر
گاهم از کلک قضا جرم بزاید مشروح

بر دل و سینه من داغ جفا گردد مهر
در رگ و ریشه من قوت بلا گردد روح

نه بخود حامل پیمان محبت گشتم
عشوه یی دیدم و خوش بود سر از جام صبوح

صالح و طالح اگر جمله چو من واجویند
توبه، در توبه ز زشتی بگریزد چو نصوح

سوی رحمان علی العرش توجه کردم
بانگ زد عرش که پاکی ز مکان یا سبوح

در صحبت همه بر روی «نظیری » بستند
به خود ای فاتح ابواب دری کن مفتوح
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.