هوش مصنوعی: این شعر از نظیری نیشابوری، بیانگر ناامیدی، یأس و اندوه شاعر از زندگی و شرایط زمانه است. او از بی‌ثمر بودن تلاش‌ها، نرسیدن به آرزوها و بی‌توجهی دیگران به رنج‌هایش می‌نالد. همچنین، اشاره‌ای به گذرا بودن زندگی و بی‌فایده بودن انتظار برای تغییر دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی، ناامیدی و یأس موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین و نامناسب باشد. درک کامل این شعر نیاز به تجربه‌ی زندگی و بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۸۸

ذوقی ز می نزاد که صد شور و شر نشد
بی باکی از مذاق خم می بدر نشد

این رسم های تازه ز حرمان عهد ماست
عنقا به روزگار کسی نامه بر نشد

باز این چه آفتست درخت امید را
امسال هم شکوفه فشاند و ثمر نشد

بیهوده بر گذرگه آفت نشسته ام
شد کاروان و مرد رهی جلوه گر نشد

رسوا منم و گرنه تو صد بار در دلم
رفتی و آمدی که کسی را خبر نشد

دستار مار گنج گره در گلو شود
خم را که خشت میکده یی تاج سر نشد

شب زنده دار باش که تا پیر بت تراش
بیدار بود، بتکده زیر و زبر نشد

در صدر چون حضور نبود آستان گزید
هرگز گدای کوی مغان معتبر نشد

بس نغمه ها به گوش «نظیری » هوس کشید
در از درون ببست و به بیرون در نشد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.