۱۶۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۵۶

شب فغان را به در خلوت او باری بود
ناله برچید اگر در دلش آزاری بود

شورش و عربده یی در شب آن زلف نبود
بخت من بود اگر فتنه بیداری بود

خویشتن را به دم سحر بر او می بستم
هر سر موی مرا با رخ و قد کاری بود

نه غم مدعیان بود نه آشوب ندیم
گل بی خار مگو گلشن بی خاری بود

مصر ویران دلم را ز بس آمد شد او
یوسفی بر سر هر کوچه و بازاری بود

بر دل خسته من بود نگاهش هرچند
هر طرف جان به کف استاده خریداری بود

حسن و حیرت به هم افشای غرض می کردند
نه غم پرسش و نی زحمت گفتاری بود

در وصالش اگر از من نفسی باقی بود
آن نفس بر دل من حلقه زناری بود

این همه لاف که در قرب «نظیری » می زد
دیدمش بر سر آن کوی عجب خواری بود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.