بر خوان ما نمک به ملاحت نشد لذیذ
صدبار تا نسوخت جراحت نشد لذیذ

هرکس به می نداد ردای تکلفی
در کام او شراب اباحت نشد لذیذ

در بحر و بر بجز الم تلخ و شور نیست
جز بر امید سود سیاحت نشد لذیذ

تاجر به عشق خانه به دریا شناور است
محنت جز از تصور راحت نشد لذیذ

رخسار خوب را به وفا قدر و قیمت است
بی میوه بوستان به مساحت نشد لذیذ

تا صبحدم نزد نمکی بر جراحتم
با آن کمال حسن و صباحت نشد لذیذ

لذت ورق ز کلک «نظیری » گرفته است
در نامه ها سخن به فصاحت نشد لذیذ