هوش مصنوعی: این متن شعری است که بر پایه‌ی توصیه‌های اخلاقی و عرفانی سروده شده است. شاعر به مخاطب توصیه می‌کند که در زندگی فقط به یار واقعی (خدا یا معشوق حقیقی) تکیه کند، از وابستگی‌های دنیوی دوری کند، صبر پیشه گیرد و به وعده‌های الهی امیدوار باشد. همچنین، از دوستی‌های ناپایدار و لذت‌های زودگذر پرهیز کند و به جای آن، به وفاداری و ارزش‌های اصیل پایبند باشد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی این شعر نیاز به درک و تجربه‌ی بیشتری دارد که معمولاً نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند. همچنین، برخی از توصیه‌های آن مانند دوری از وابستگی‌های دنیوی ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۲۶۹

دچار هرکه شوی جز سراغ یار مگیر
سپند بر سر آتش شو و قرار مگیر

چو وعده دررسد، او خود به یاد می آرد
به ذوق خویش سر راه انتظار مگیر

ز آب و دانه همه وحشیان برآمده اند
سر شکار نداری پی شکار مگیر

تو آن درخت نیی کز تو بر توان خوردن
پی نظاره خوشی، گل فشان و بار مگیر

حقوق صحبت اگر وعده ایست کم مشمار
وفای دوست اگر پرسشی است خوار مگیر

چو لاله سوخته دل یا چو سرو فارغ باش
هزار رنگ مشو، طور نوبهار مگیر

شراب غیر «نظیری » خمار می آرد
قدح ز ساقی بیگانه زینهار مگیر
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.