هوش مصنوعی: این شعر از نظیری نیشابوری، با زبانی شاعرانه و عاشقانه، به توصیف لحظات شاد و عاشقانه در بزم و طبیعت می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا از غم و غبار دنیا برخیزد، به زیبایی‌های طبیعت و دوستان بنگرد و از نوشیدن شراب و شنیدن موسیقی لذت ببرد. او همچنین به عشق و دل‌بستگی اشاره می‌کند و مخاطب را به رهایی از دغدغه‌های دنیوی تشویق می‌نماید.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌هایی به شراب و بزم دارد که مناسب گروه‌های سنی بالاتر است. زبان شعر نیز نسبتاً پیچیده و ادبی است و درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۳۰۱

نشست اختر پروین ز پرنیان برخیز
غبار کاهکشان رفت میکشان برخیز

ز مطرب ار نخلد گوش ابروان برتاب
ز ساقی ار نچمد جام سرگران برخیز

مبارک است سحر روی دوستان دیدن
به روی چنگ و صراحی و گلستان برخیز

چو شاخ گل پی عشرت پیاله برکف گیر
ز رشک کار تو گو رنگ از ارغوان برخیز

فروغ مل نبود چاک پیرهن بگشا
شمیم گل نوزد آستین فشان برخیز

چو خال در خم زلف نگار مسکن کن
چو زلف از بر آغوش دلستان برخیز

به دل درآی به کار و تن از برون بگذر
به جانشین بر جمع و خود از میان برخیز

چو حال خوش شود از کاینات دست افشان
چو وجد روی دهد از سر جهان برخیز

گران مباش «نظیری » به بزم رعنایان
به آستین بنشین وز آستان برخیز
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.